Verslagen van wandelingen

Wandelverslagen 2009

Zaterdag 9 februari 2009

Openingswandeling 2009 vanuit Schellebelle.
Even voorbij het dorpsplein werd de bel geluid, de veerman verscheen en deze bracht 15 wandellustigen met het pontje
naar de linkeroever van de daar reeds genoemde Zeeschelde.
Na een koffietje stapten we in het meersengebied, een moerassig weidelandschap rond de vroegere natuurlijk meanderende loop
van de oude Schelde - thans stiltegebied - wier bedding destijds opgevuld werd met, of omringd door Canadapopulieren, knotwilgen
en rietkragen.
Menige evenwichtsoefeningen werden getoond op dit, na de regenval van de voorbije nacht, uiterst glibberige wandelterrein.
De Kalkense Meersen lieten prachtige, verrassende vergezichten toe, met enkele torens als bakens. Om de talloze groepjes eenden,
ganzen en andere kleine watervogelsoorten kon niemand in dit uniek landschap heen.
Na enkele uurtjes dwalen door dit met een resem wandel- en fietspaden doorspekte open waterrijk terrein, bereiken we opnieuw de dijk
van de rechtgetrokken Zeeschelde, om af te zakken naar de uitvalsbasis Schellebelle. Even napraten met…, de veerman optrommelen,
het waterdicht schoeisel en de slijkbestendige kledij omwisselen en hup naar huis.
Weer een seizoen van start!

Zaterdag 21 februari 2009

Een namiddagje in eigen dorp, of "Wat Kapellen te bieden heeft".
21 belangstellenden stapten gezwind een tiental kilometer mee doorheen het Mastenbos, dat sedert 10 jaar eigendom van de Vlaamse Gemeenschap
is en thans onder het beheer van het agentschap Bos en Groen valt.
In dit ruim 150 ha groot Kapels natuurgebied, kon genoten worden van groot areaal van zowel loof- als naaldbomen en werd afgewisseld met
zanderige heidevelden, ruige grasvlaktes en de binnen de perken gehouden, dus fel uitgedunde, rododendronstruiken.
Hier wordt, via aanplant, gestreefd naar het herstel van autochtone flora.
Tijdens de uitgestippelde wandeling - nu eens een smal paadje, dan weer een majestueuze dreef met beuk, inlandse of Amerikaanse eik -
passeerden we verscheidene bunkers, met of zonder bivak voor vleermuizen, wat de nabijheid van de in 1939 aangelegde antitankgracht verraadde.
Men heeft de intentie de loopgraven, die deze betonnen dozen nog gedeeltelijk verbinden, in zijn ware proporties te herstellen.
Enkele waterpartijen, waarvan één een vroegere zandwinningsput was en nu moet uitgroeien tot een amfibieënpoel, maakte de wandeling nog
gemoedelijker en aangenamer.
Het was heerlijk toeven in dit gebied wat vroeger een landschapspark was en nu in elk seizoen een rustpunt kan zijn, zo dicht bij huis.
En tevens leerrijk, vanwege de vele informatieborden.
's Avonds, bij een Kempisch buffet, werd verder van gedachte gewisseld, welke familie eigenlijk al dan niet, als "grootgrondbezitters",
de oorspronkelijke eigenaar was van dit nu voor het publiek opengestelde landgoed. De oplossing?
bob

Zaterdag 7 maart 2009

Dagwandeling vanuit Zoutelande. Walcheren heeft nog altijd iets mysterieus, iets van een eiland dat het eens was.
Pia had hier een parcours uitgetekend in de vorm van een platte acht. Vertrokken achter de duinenij,
met zichten op een hinterland als een lappendeken van kleurrijke landbouwpercelen, trokken we door bosschages langsheen de Westkapelse kreek, naar het centrum van Westkapelle.
We werden onderweg met de neus op de feiten gedrukt: Landbouw heeft hier de plaats moeten ruimen voor toerisme, als voornaamste inkomstenbron. Daarvan getuigden de vele vakantiedorpen en aangeboden zomerhuisjes, die hier gebouwd of gerenoveerd werden. De brede stranden, die men niet onterecht de Zeeuwse Riviera noemt, zijn daar niet vreemd aan. Een strandbestemming bij uitstek dus.
Na schaftijd werd op de dijk de Sherman-tank en de landingsboot die hem vervoerde bezocht, de foto's en teksten gelezen, waaruit bleek dat Britten hier in november '44 de Duitsers terugdrongen, nadat 85 % van het dorp werd verwoest en na het kapotschieten van de dijk waardoor 136 vierkante km onder water werd gezet. Dit alles ter verdediging van Antwerpen.
Langs het strand met terugtrekkende tij werd zuidoostwaarts getrokken. We passeerden enkele honderden zeehengelaars, die hun selectie voor het Nederlands kampioenschap kustvissen trachten af te dwingen.
Het mulle of sompige zand maakte de wandeling zwaar, zodat enkele dames een terras opzochten, terwijl wij verder, via een prachtig wandelpad door de duinengordel via Valkenisse richting Dishoek trokken. Onderweg wachtte ons een ander schouwspel. Zoutelande heeft de bijna hoogste duinen van Nederland (35-45 m) met een zeer steile helling naar het strand toe, dus perfect voor delta- en paravliegers, die met een 15-tal kilo benodigdheden in de lucht enkele kilometers van de kustlijn kunnen afdweilen.
Al wandelend werd genoten van dit spectaculair zicht en konden we van dichtbij de officiële vliegplaats en in de actie zijnde beoefenaars bewonderen van een strikt gereglementeerde vrijetijdsdiscipline.
Langs de waterlijn werden dan, onder een waterig winterzonnetje, de neuzen naar onze uitvalsbasis gericht. Het vlakke binnenland, afgezoomd met een hoge duinenrij en daarachter de wijdse zandmassa's, verdrinkend in de Noordzee, liet op deze dag, elkeen genieten van een onverwachte en onvergetelijke afwisseling.

Zaterdag 4 april 2009

Dagwandeling vanuit Ename (0.-Vl) op 4 april 2009.
Lucy en Walter speelden het klaar om met bevriende Luc als humoristische gids een gans ander zicht op de groene zoom van de Vlaamse Ardense streek aan te bieden. Via een rondgang doorheen de vrij toegankelijke schitterende archeologische site van Ename (van het vroeg middeleeuwse "villa Ihenam = op een hoger stuk aan een inham aan een Scheldemeander) en de Scheldeboorden, brouwerij Liefmans passerend, bereikten we Oudenaarde. Deze week het Mekka van het voorjaarswielergebeuren "De Ronde van Vlaanderen"! Midden de wielergekte rond ruim 20.000 fietsfanaten waren we moreel verplicht even een stap binnen te zetten in het geroemde wielermuseum, waarna de fraaie stadskern met het 16de eeuws gotische stadhuis en de tweeledige St-Walburgiskerk gesmaakt werden. Alsmede Luc's historische toelichting! Ter versterking hiervan werd even later, in het aan het vrijzinnig centrum " Liedts" gelegen park, deze smaak aangezwengeld door de door Lucy, aan 16 gulzige afnemers, gul aangeboden en eigen bereide borrels. Oudenaarde verlatend, traden we door het natuurgebied "het Spei", met natuureducatief centrum.
Later, soms laverend tussen slierten zich wanende Boonens en De Volders, zetten we koers over verrassende B-wegen, om de Volkegemberg te beklimmen. De rustpunten waren steeds welgekomen.
De finale van de dagwandeling werd cultureel bekroond door een bezoek aan het egentijdse Provinciaal Archeologisch Museum Ename , waarin we als bezoeker boeiend, afwisselend en interactief nauw betrokken werden met de 1000-jarige geschiedenis van Ename, dat ooit eens de voornaamste zetel van Lotharingen zou hebben moeten worden.
Tot slot werd deze culturele wandeluitstap afgesloten in het sinds 1995 beschermde gebouw, waar eertijds recht werd gesproken en o.a. vechtersbazen en dronkelappen voorlopig opgeborgen werden en daarom van kelder tot verdieping zwaar betralied is: D'Enaemsche Vierschaere, smaakvol, gezellig en best betaalbare tearoom-restaurant.

Zaterdag 2 mei 2009

Dagwandeling in de Voerstreek.
Een ploeg van elf maakte de ruim 150 km lange verplaatsing naar St-Martens-Voeren om aldaar een zonovergoten en gevarieerde tocht te maken. Na de koffie en een eerste klim, met af en toe een stop om van het glooiend landschap te genieten, belandden we in het domein Alserbos , waar inheemse loofboomsoorten en kalkminnende planten volop hun gang kunnen gaan. De zon maakte er een werkelijke feestdag van, zodat verder gekuierd werd door bos en wei langs Rullen naar Veurs, waar geen Voerens drupke werd genuttigd, maar waar wel op een rustig terras, tussen enkele fraaie kunstwerken en streekbieren de bokes wegsmolten als sneeuw onder de ….
Nadien klommen we ongemerkt over de goederenspoorlijn Tongeren -Aken, die hier voor 2130 m ondergronds gaat - België's langste tunnel - , trokken door een holle weg langsheen het Veursbos, tot aan de B-N-grens. Tijd voor een drinkstop! Er werd stilaan afgezakt (?) naar onze vertrekbasis.
We trokken door de Voervallei onder de imposante bogen van de 250 m lange en 23 m hoge betonnen viaduct van bovengenoemde spoorlijn en verder door enkele schitterende holle wegen. Alle aandacht ging plots naar enkele indrukwekkende dassenburchten.
Het laatste hoogtepunt tijdens de wandeling was het bezoek aan de Voerense 17de eeuwse omwalde Commanderij, opgetrokken in Maaslandse Barok. Deze viel destijds onder de Duitse (Teutonische) ridderorde met hoofdstandplaats Alden Biesen. Het bronwater van de Voer werd hier, via terrassen en vijvers , een enorme steur- en forellenkwekerij, mooi ingebed in deze tuin. Aanleiding om in het plaatselijke "Cantarel" deze lekkernij te proeven en dan voldaan huiswaarts te keren.
Hartelijk dank aan Chris en Ludo voor deze organisatie.
bob

Wandelverslagen 2008

Zaterdag 2 februari 2008

Openingsdagwandeling 2008 in de Wouwse Plantage (N-Br).
Het domein "De Wouwse Plantage" ligt in de gemeente Roosendaal op de grens met Bergen-op-Zoom en behoorde sinds 1839
aan de Antwerpse baron Pierre de Caters en thans aan zijn nazaten.
Start en Finish aan taverne "Trapke Op" was elkeen gekend.
François loodste onze achttienkoppige groep langs en doorheen het bos- en landgoedcomplex, met zijn relatief kleine bospercelen
met verschillende bostypes, die afgewisseld werden met tussengelegen landbouwgronden. Na de aanloop over smalle bospaadjes
werd de drukke Plantagebaan overgestoken. Over een fietspad/zandweg werd een lang stuk de oorspronkelijk in de Kalmthoutse Heide
ontsprongen Spillebeek, doch van zodra de Nederlandse grens overschreden werd zijn naam veranderd zag in "Zoom", gevolgd.
Zanderige brede dreven voerden ons langs het in dit uniek kader gelegen golfterrein, dat er uiteraard na jarenlange strubbelingen
en tegenkantingen kwam.
Zo belandden we in de Borgvlietse duinen, waar uitgebreid genoten werd van het "Woeste Gedeelte" nadat we de dreef met
de leuke naam "Altijd kwijt" ongemerkt gepasseerd waren.
Doorheen een mastenbos over een paadje parallel met de Moerkantsebaan, eindigde de wandeling in de hogergenoemde horecazaak,
waarna afgezakt werd naar de thuisbasis om samen de verdere avond te genieten van een ouderwetse Breughelavond.

Zaterdag 16 februari 2008

Start in Heide-Kalmthout voor wandeling door het (militair en ex-militair) Klein Schietveld.
Een prachtige, zonnige en voor de tijd van het jaar warme namiddag loste alle verwachtingen in.
22 deelnemers plus hond volgden geanimeerd Ludo, die voor onze afdeling zijn eerste toer uitgestippeld had,
doorheen een uniek stukje ongerepte natuur. Na 200 m, aan een schitterend ven met een populatie eenden en ganzen,
betraden we het natuurreservaat Klein Schietveld. Over smalle wegeltjes doorkliefden we afwisselend heide en loof-
en naaldbospartijen. We liepen een stukje van de G.R. 12 om nadien over een restant van de militaire spoorlijn,
waar sommigen het iets lastiger hadden, af te zwenken richting startbaan en laadkade van het vliegveld van het licht
vliegwezen. Over een strook brede en meestal slechts door fietsers gebruikte betonbaan keerden we terug naar het sompige,
rijkelijk met plassen en vennetjes bezaaide natuurgebied. Om natte voeten te voorkomen was het uitkijken geblazen en ontlokte menig
scherpe hi's en ai's. Het einddoel kwam onverwacht en verrassend snel in zicht.
Deze wandeling doorheen het 840 ha groot gebied (vliegveld en niet voor het publiek opengesteld stuk incluis) was voor velen een
openbaring, ondanks dat het zich over een gedeelte van onze eigen gemeente uitstrekt. Zo zie je maar.
Proficiat en bedankt, Ludo!!!

Zaterdag 1 maart 2008

Start in Sint-Jan in Eremo.

Hier werd even na 10 uur gestart even voorbij het pittoreske laat 17de eeuws kerkje, aan het oude provinciaal centrum "De Boerekreek" .
Ondanks de gure regen- en stormachtige nacht daagden toch nog 11 wandellustigen op. Onder afwisselende leiding van Anita en Willy gleden
we geregeld langs- en doorheen het eertijds door overstromingen en dijkbreuken gevormde krekenland in het weidse polderlandschap.
Aan de Sint-Jansbrug staken we het Leopoldskanaal over op weg naar het natuurreservaatje de Mesurekreek. Het immense vlakke land met lichte
verhogingen van soms minuscule "slapende" dijkjes, waarop de specifieke rijen canadapopulieren hun elasticiteit op deze winderige trip etaleerden,
stak schril af tegen het van fijne stofdeeltjes uitgezuiverde felle blauwe uitspansel, waartegen de kleine kerktorentjes van Sint-Laureins,
Bentille of Watervliet nauwelijks herkenbaar waren.
We trokken over een gras- en grindpad, de Graaf Jansdijk, doorheen Bentille, waar de boterhammetjes werden aangesproken, om later enkele verwijzingen
te krijgen naar vroegere en thans geheel verdwenen vlasroterijen. Via de Isabellepolder en de Krabbendijk bereiken we aan de Watervlietbrug opnieuw
het Leopolskanaal, waarna we doorheen de polder afzakten naar ons uitgangspunt Sint-Jan in Eremo (eremo=woestenij). Hier stapten we even het rococo en
laatbarokke kerkje binnen of dwaalden over het kerkhofje, waar men ons herinnerde aan de "behandelingen" tegen ondermeer "seskens" of stuipen.
In de in deze deelgemeente enige overgebleven horecazaak, waar de kok klaagde over de in deze streek tanende palingconsumptie, werden Anita en Willy,
pas na het aanbieden van een rondje, bedankt voor de aangeboden wandeling.

Zaterdag 5 april 2008

Gaasbeek

Deze dagwandeling voerde ons doorheen een stukje van de oude heerlijkheid van Gaasbeek, in de middeleeuwen bestaande uit
17 dorpjes en nog altijd het hart van het Pajottenland.
De in oorsprong omstreeks 1235 opgerichte Gaasbeekse verdedigingsburcht was de startplaats, waar onmiddellijk kon genoten worden
van het uitzicht op een enige museumtuin en het fraaie kasteelpark. De unieke collectie kunstwerken en meubilair met museum alsmede
bezoek aan de tuinen lieten we voor een volgende keer.
Viviane en Lucy namen het voortouw om ons over het kastelenpad en later over het meestal verharde vierdorpenwandelpad, maar ook
onder een druilerig wolkendek bij een ongezellige temperatuur, het glooiend landschap te laten aanschouwen.
Via Sint-Laureins Berchem en Oudenaken belandden we, na 7,5 km met zijn achttienen , in Elingen,waar in het volkscafeetje
Meyts-Polle de boterhammen werden aangesproken.
Nadien trok het weer stilaan open en stapten we in een brede lus richting centrum Gaasbeek, waar we later, tussen de boerenmarkt,
de schandpaal aantroffen.
Het parcours leverde mooie plaatjes op van vergezichten in een weids open landschap.
Als kers op de taart bereikten we het 45 ha groot park met classicistisch kasteel Groenenberg, waarin we een prachtige collectie
gekweekte bloemen en heesters in een waar arboretum van solitaire parkbomen aantroffen, waaronder hier en daar een tapijt
van voorjaarsbloeiers als boshyacinten en bosanemonen.
Ondanks het aprilse grillenweer leerde deze 17 km lange tocht ons dit Bruegheliaans landsgedeelte beter te kennen en appreciëren.
Waarvoor dank, Viviane!

Zaterdag 3 mei 2008

Vlaamse Ardennen

Op wat een schitterende dag zou worden, startten we in Schorisse, tussen Ronse en Brakel, met zijn twaalven, aan het geboortehuis van
dichter Omer Wattez, om de naar zijn naam genoemde wandeling af te lopen.
Reeds snel verlieten we de verharde weg om via een graspad de Kasteelmolen aan de Molenbeek zowel buiten als binnen te bezichtigen.
In dit golvend landschap met zijn in de zon badende vergezichten en zijn holle en bolle paadjes en wegeltjes wordt geregeld op de
adem getrapt, vanwege sommige steile hellingen, door akkers en weiden en langsheen typische hoeven.
Het lezen van Omer's gedichten op de verspreide panelen bracht dan soelaas. De ook door Wattez uitgevonden naam "Vlaamse Ardennen" en
thans algemeen gebruikt, loog er niet om, alhoewel hier het niveauverschil de 65 m nauwelijks overschrijdt.
Op de taalgrens met het Henegouwse La Houppe kruisten we nogmaals de Molenbeek en trokken we noordwaarts door het Bos Ter Rijst,
staats- en wandelbos met zijn typische voorjaarsbloeiers, zoals o.a. de paarse schubwortel. Na op een mooie uitkijkpost, met een fraai en
bovenal wijds panorama, de boterhammen verorberd te hebben, werden deze even verder, in de gezellige ezelboerderij "Giteane" met een heerlijke
consumptie allemaal doorgespoeld.

De gemachtigde stierhouderij ingericht als café.

Terug op pad en om de dagwandeling completer te maken werd deze nog uitgebreid met het doorkruisen van één van de mooiste plekjes van de Vlaamse Ardennen, namelijk het natuurreservaat "Het Burreken", dat door zijn bronbeekjes een diep ingesneden bodem in zandleem, leem en klei achterliet,
telkens met een eigen vegetatie, wat zo'n lappendeken van begroeiing uniek maakt.
Tussen de bijwijlen drassige grond lagen her en der nog verloren gewaande stroken bolle kasseiruggen uit vervlogen tijden en met hellingsgraden boven
de 20 %, zodat het soms moeilijk, zwaar en oppassen geblazen was. De prachtige omgeving deed dit alles vergeten. Enig!
Terug op het parcours van Omer Wattez was het tijd om na te genieten. Het St-Pieterskerkje van Schorisse kwam in zicht dus ook het einde
van de ca. 17 km lange memorabele dagwandeling.
Lucy en Walter Proficiat voor locatie, begeleiding maar vooral commentaar en uitgebreide leerzame documentatie.
bob

Zaterdag 17 mei 2008

Malle

Pia had vanuit haar standplaats St-Jozefkliniek te Westmalle in de Antwerpse Kempen, een mooie boswandeling voorbereid. Reeds snel doken we als negenkoppige groep over smalle slingerende paadjes de gemeentebossen in, waar, na de voorbije lentebuitjes, de frisse geur met volle teugen opgesnoven werd.
Voor sommigen kwamen we bekende plaatsen tegen, waaronder bvb. het Kotsbos en de Drieboomkensberg.
Aan een kapelletje werd de rustpauze ingelast.
Nadien trokken we over bredere dreven naar meer open landschap in de richting van een goed zichtbare toren, die van de abdij van Westmalle bleek te zijn. Dichterbij komend bemerkten we nog andere torens, nl. deze van de stapels bakken trappistenbier. Ondertussen plensde een fikse, maar korte regenbui neer en keerden we, na bijna drie uur wandelen, langs de achterkant van de abdij terug naar de wagens.
Westmalle verlaten zonder café "De Trappisten" te bezoeken was ondenkbaar. Dat we hierdoor Louis voor een hartverscheurende keuze stelden, (Duvel of Trappist?), was onze minste zorg! Alhoewel

Zaterdag 7 juni 2008

Heks bij Heers

Guy loodste ons in de voormiddag naar de diverse 18de eeuwse stijl- en landschapstuinen van het schitterende uit 1770 stammende Kasteel van Hex, waar de internationaal vermaarde open Rozendagen plaatsvonden, uiteraard vanwege de unieke oude en botanische rozenvariëteiten.
Aan de lange rijen geparkeerde wagens en de verscheidenheid van vreemde nummerplaten was het duidelijk aan te zien dat een vooral gespecialiseerd publiek er niet van terugschrokken voor deze wereldwijd beroemde plantenbeurs grote afstanden te overbruggen. De moestuin met eetbare bloemen en planten werd eveneens gesmaakt.
Na de middag bewandelden we de omgeving. Reeds snel ondervonden we dat we in de Zuid-Limburgse vruchtbare leemstreek van droog Haspengouw vertoefden. Alhoewel "droog"?! De door ons bewonderde typische landschappelijk waardevolle panorama's wordt veroorzaakt door de golvende en soms diep ingesneden bodem. Weiden zijn hier schaars. Graanvelden en boomgaarden daarentegen in overvloed. Vanwege de voorbije regenval was het aangewezen op de verharde wegen te wandelen.
Door het drukkere verkeer met pendeldiensten was het soms oppassen geblazen. Onderweg zagen we de vruchten van de perelaars zwellen, terwijl de aardbeienpluk volop aan de gang was. We wandelden rond het natuurreservaat Zalenberg, bereikten Vechmaal en keerden later, via holle wegen, op onze passen terug naar Heks, waar we vooraleer huiswaarts te keren nog enkele tevreden kasteeltuinbezoekers oppikten.

Zaterdag 21 juni 2008

Achtmaal, Noord-Brabant

Even voorbij de Horendonkse bossen werden in Achtmaal de wagens weggezet aan de herberg "In het Groene Woud", beter gekend als Pannenhûske. Zeker door Irène, vanwege halteplaats in een eerdere memorabele huifkarrentocht! Hier startte een twaalf km lange wandeling over drie oude landgoederen en langs evenveel koepels.
Het was een trip doorheen afwisselende landschappen met een vleugje cultuur via de poëzie van Henriette Roland Holst, die in haar op borden aangebrachte gedichten, mijmerde over de rustbrengende natuur en het leven.
Op het landgoed Wallsteijn passeerden we de jachtkoepel om daarna de turfvaart over te steken en via een natuurlijk aandoend bos de Oude Buisse Heide te bereiken. Een zandpad leidde ons langs vennen en open heide, nadat we deze vanuit Henriettes theekoepel hadden bewonderd. We laveerden door een strook landbouwgrond, de Reten en passeerden de Zoekse Loop, om het nattere landgoed De Moeren te betreden. Hier bezochten we de derde Zichtkoepel, om door een dubbele beukendreef omheen het landhuis te lopen.
Op het terras van café "In den Anker" genoten we van een waar live-concert. Via de Moerse Baan en een drassig ommetje in het landgoed Wallsteijn haalden 8 moedigen de eindstreep in 't Pannenhûske

Zaterdag 5 juli 2008

Retie

Het Provinciaal Domein Prinsenpark was ditmaal de uitvalsbasis. Ietwat later dan gepland werd vertrokken in dit 215 ha groot park, met hoofdzakelijk (gemengde) naald- en loofbossen, waarin aangepaste wandelwegen, talrijke rustpunten en een bezoekerscentrum met wisselende natuurgebonden exposities en documentatie, maar zonder cafetaria.
De omringende weiden zorgden voor de nodige vergezichten. In deze ex-koninklijke bezittingen is tevens het wandelknooppuntensysteem aan de orde.
We kuierenden rustig in de zuidelijke lus langs de Gertryvijver, doorheen de bossen naar de Grote Kievit, Kievithoeve en Kleine Hooibeeekvijver, om over het
kasseiwegeltje Ten Aard aan een vogeluitkijkplaats aan de Kattesteertvijver opnieuw te verzamelen en te picknicken.
De boswandeling werd verdergezet. Even werd het bezoekerscentrum ingeduikeld om dan de noordelijke lus weer aan te vatten.
Op het oorspronkelijk heidegebied met stuifduinen werden naaldbomen aangeplant. De straten Wenen en Duinkerken verwezen blijkbaar naar ex-dorpsherbergen.
Verderop werd Geenend en het gehucht Duinberg gekruist en belandden we in de Beverdonkse Heide, uitloper van de Kempense Heuvelrug, waar thans getracht wordt het oorspronkelijk stuifduinencomplex te beschermen.
De Schaapsgoorbrug, over de Witte Nete, kondigde in de verte het einde van de tocht aan.
Eindpunt was de beschermde watermolen, een houten onderslagsmolen, die in 1765 in steen werd herbouwd.
Het terras van de taverne "'t Meulezicht" was de ideale afsluiter van de door François en Hortense voorbereide 17 km-wandeling, waar we met 16 van genoten hebben.

Zaterdag 19 juli 2008

Arendonk

Vertrokken werd vanaf de parking achter het gemeentehuis te Arendonk, waar voor ons in het nabijgelegen park de afgepijlde natuurwandeling begon.
Eerst over vlonders, om dan via een villawijk, de in bedrijf zijnde Toremansmolen te ronden, en zo de Wamp, zijbeek van de Kleine Nete,
te bereiken. Hier trokken we "'t Goorken" in. Het is een moerassig grensoverschrijdend natuurgebied, waarvan de begroeiing schraal wordt gehouden door
begrazing van o.a. Gallowayrunderen en paarden.
Wat verder wisselde het landschap en boven op een drie verdiepingen hoge uitkijktoren, lieten we onze blik dwalen over de kruinen van de
onderstaande groene struiken en door de abelen en hazelaars. We vervolgden langs de oever van de rechtgetrokken Wamp, die zo voor verlanding
zorgde en die zowel links als rechts doorheen uitgestrekte plassen vloeide.
Eventjes werd in de schuilhut "De Vogelaar" gespeurd naar waterwild.
We zetten onze wandeling langs de beek verder tot we het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel bereikten. De Wamp liep onder het kanaal verder in de "Rode Del".
Wij echter liepen aan Sas 4 door het natuurgebied "Den Hooyput". Hier werd even halt gehouden. Eerst even over een betonbaan aan De Biezen en later via
een zandweg stevenden we terug naar het centrum.
Het was geen sinecure, om via smalle kronkelende paadjes, langs ommuurde achtertuintjes en soms verrassende objecten, de startplaats te bereiken.
De weergoden waren ons deze namiddag goed gezind geweest, want amper een kwartier na aankomst van de 10 km-wandeling brak een onweer los met de bijpassende stortregens.
Dus 14 contente deelnemers, onder leiding van gids Willy!

Zaterdag 6 september 2008

Robertville

Op zaterdag 6 september maakten we onze verste verplaatsing naar de grens met de Oostkantons.
Verkeersperikelen vanwege de autorace formule 1 te Francorchamps zorgde ervoor dat een twaalftal ietwat later dan voorzien startten aan de barrage van het stuwmeer te Robertville.
Na een aarzelend begin, ondervonden we al snel dat alle gewrichten een extra beurt zouden krijgen. Een steile afdaling, richting bedding van de Warche, was onherroepelijk de voorbode van een felle klim… en niet de laatste.
Een glimp werd opgevangen van het kasteel van Reinhardstein, waarna in een opeenvolging van op-en-afs, met een soms bruusk sneller kloppend hart, opgeschoven werd naar de Neus van Napoleon.
Vanwege de geleverde en de nog te leveren inspanningen werd meermaals en dankbaar de tijd genomen om rond te turen en te genieten van de diepe, bochtige valleien van Warche en Bayehon, alsmede van alle tinten groen, die ons omringden.
"Par les crètes" of via de toppen was allesbehalve een salonwandeling. Afwisselend door dichte bebossing en meer open landschap, over rotsachtige bodem en omgehakte boomstammen. Aandacht en voorzichtigheid was geboden om op natte keien of glibberige boomwortels het evenwicht te bewaren.
Een lange afdaling bracht ons naar de bedding van het riviertje, waar op het terras van een camping nabij Bevercé/Malmédy neerploften om bij te tanken en te bekomen van de niet alledaagse prestatie. De terugweg beneden in de Warche-vallei verliep gezapig. Een steengroeve, die werkelijk een berg wegvrat, maakte indruk.
Een breed wandelpad naast het kabbelende water bracht ons tot een boomstam die tot bruggetje over de Bayehon was omgetoverd. Even later begon onze laatste vermoeiende klim.
Plots dook het oorspronkelijk uit de 14de eeuw stammende, maar pas dertig jaar geleden gerestaureerde Reinardstein ook Burg Metternich genoemd, opnieuw op. Bijpassende middeleeuwse muziek werd er gratis bij geserveerd. Nog één "molshoop" over, één bocht en daar stonden we voor de stuwdam, waar onze dagwandeling eindigde. Oef! De geleverde inspanningen waren bij de meesten 's anderendaags nog niet helemaal verwerkt, maar iedereen was wel tevreden. Afsluitend verzorgde Lucy en Walter nog een gesmaakte BBQ, waarvoor onze dank.
bob